Andrzej KAIM
The evolution of conch ontogeny 
in Mesozoic open sea gastropods

Abstract:

Data on embryonic, larval, and postlarval morphology of the gastropod conchs from the Mid Jurassic to Early Cretaceous black clays from Poland are used to improve their taxonomy. The phylogenetic relationships of the fossil gastropod taxa to their Recent relatives are traced. The results show that most of the Recent groups were already present in the Mid Jurassic. The vetigastropods are apparently conservative and shells of some groups have not changed significantly for at least 160 Ma. The most primitive extant caenogastropods (e.g., Cerithioidea and Ampullospiridae) most probably have originated from the branches which diverged already in the Late Paleozoic. The other caenogastropods have undergone significant radiation in the Triassic. Then the Caenogastropoda had a period of relative stagnation. The significant exception is emergence and rapid radiation of Neogastropoda during the Cretaceous. The most diversified Mesozoic family of Heterostropha, the Mathildidae, had its acme from the Late Triassic to the Early Cretaceous. Later the family gradually declines and nowadays it is a relic group. The oldest cephalaspidean opisthobranchians are known since the Early Triassic but the significant radiation has taken place in the Mid Jurassic. The siphonariids, the marine pulmonates, are recognized from the Early Cretaceous. 135 species (54 of them new) and two new genera (Dzikella and Gnaszynium) are described.

Key words: Gastropoda, evolution, phylogeny, taxonomy, Jurassic, Cretaceous, Poland.

Andrzej Kaim [kaim@twarda.pan.pl], Institute of Paleobiology, Polish Academy of Sciences, Twarda 51/55, PL-00-818 Warszawa, Poland.  

Streszczenie:

Ewolucja ontogenezy muszli u mezozoicznych ślimaków otwartego morza  

W pracy przedstawiono taksonomię jurajskich i kredowych ślimaków Polski ze szczególnym uwzględnieniem cech muszli embrionalnych, larwalnych oraz wczesnoontogenetycznych muszli postlarwalnych. Zbadano również związki filogenetyczne pomiędzy ślimakami kopalnymi i ich współczesnymi krewniakami. Rezultaty badań wykazały, że większość group taksonomicznych wyższego rzędu była już obecna w środkowej jurze. Vetigastropody są ślimakami konserwatywnymi i niektóre ich grupy nie zmieniły się znacząco od 160 milionów lat. Najprymitywniejsze cenogastropody, tj. Cerithioidea i Ampullospiridae, pojawiły się najprawdopodobniej już w późnym Paleozoiku. Inne cenogastropody, które przeszły znaczącą radiację w Triasie, w późniejszym czasie miały okres relatywnej stagnacji. Jedynym istotnym wyjątkiem jest powstanie i szybka radiacja neogastropodów w kredzie. Silnie zróżnicowana w Mezozoiku rodzina Mathildidae należąca do Heterostropha stopniowo zanika począwszy od początku późnej kredy i współcześnie jest grupą reliktową. Najstarsze cefalaspidowe tyłoskrzelne są znane od wczesnego triasu ale ich główna radiacja miała miejsce w środkowej jurze. Sifonaridy, które są morskimi płucodysznymi zostały rozpoznane już od wczesnej kredy. W pracy opisano 135 gatunków z których 54 to gatunki nowe oraz dwa nowe rodzaje (Dzikella i Gnaszynium).

  Home | Editors | Current Issue | Archive | Instructions | Subscription | History | Institute of Paleobiologyy

Best viewed by Internet Exlorer 4.x or higher and 
monitor resolution 800 by 600